Onderzoek Week 3 – Analyse van James 1:4

Inleiding

Dit onderzoek gaat over James 1:4. Met het thema van geestelijke groei door beproevingen word er ook een verband gelegd met de visie van St. Grigor van Narek, een monnik en dichter uit de 10e eeuw. Beide benadrukken dat lijden niet slechts een straf is, maar een weg tot zuivering en eenwording met God.

Analyse van James 1:4

“But let patience have its perfect work, that you may be perfect and complete, lacking nothing.” — James 1:4

Het boek James is geschreven aan gelovigen mensen die te maken hadden met beproevingen, vervolging en onrecht. In de eerste verzen van het boek zegt James dat mensen zich zelfs moet verheugen in beproevingen, omdat “de beproeving van het geloof geduld voortbrengt” (James 1:2-3). In vers 4 wordt dit vervolledigd: “laat het geduld zijn volmaakt werk doen”, zodat je geloof sterk wordt, je karakter volwassen, en je geestelijk leven niets tekortkomt. Het woord “perfect” in deze context betekent niet foutloos, maar volgroeid, gevormd, geestelijk volwassen. Beproevingen breken de mens niet, maar ze vormen hun.

Geduld is niet alleen passief wachten, maar een actieve houding van vertrouwen in Gods plan. Geduld betekent dat je blijft geloven, zelfs wanneer alles in je zegt dat je wilt vluchten of opgeven.

Beproeving is geen straf, maar een vorm van zuivering. Zoals goud gezuiverd wordt in vuur, wordt de ziel gezuiverd in lijden. Er zijn drie vruchten van geduld: zelfbeheersing, heiligheid en luisteren naar de innerlijke stem van het geweten (dzaynutyun). Beproeving is het moment waar deze gevormd worden. In de spiritualiteit kan je James 1:4 ook lezen als: “laat de strijd niet onvoltooid blijven, want juist daarin voltooit God iets in jou.”

St. Grigor van Narek

Grigor van Narek zag lijden als een heilige weg naar Gods aanwezigheid. In The Book of Lamentations (gebed 12) schrijft hij:

“Although I have let myself fall into seemingly eternal despair, beating myself with the rod of doubt, let me now dare with the slightest hope to call upon the Holy Trinity to help me, a sinner.”

Hij geeft toe dat hij lijd, verdrietig is, wanhopig en zich soms gevangen voelt in negatieve gedachten. Zijn lijden brengt hem juist naar God. Zijn pijn is niet nutteloos, hij gaat bidden en zijn hart open stellen voor God. Het lijden wordt een heilige weg richting God, een soort spirituele deur.

“I long not so much for the gifts as for the giver. I yearn not so much for the glory as the glorified. I burn not so much with the desire for life as in memory of the giver of life.”

Hij legt uit dat hij niet beloningen wil, maar God zelf zoekt. Het lijden vormt hem, het leert hem om te verlangen naar God boven alles, en hij opent zijn hart voor een diepere, persoonlijke relatie met Hem.

“Accept with sweetness almighty Lord my bitter prayers. Look with pity upon my mournful face. Dispel, all-bestowing God, my shameful sadness. Lift, merciful God, my unbearable burden.”

Hij vraagt aan God om zijn verdriet te nemen en het te maken naar iets goeds. Zijn tranen en zijn pijn worden een manier om dichter bij God te komen. Lijden is hier dus een vorm van leren. Het leert hem geduld, nederigheid en vertrouwen. Zijn hart wordt zacht en staat open voor nieuwe dingen, net zoals klei in de handen van een pottenbakker (Jeremia 18). De mens is de klei en God vormt hem door rust of andere dingen, maar altijd met liefde.

“Firmly close the windows of sight, sentient faculty of the mind… to wake again from the heaviness of sleep into alert wakefulness and soul-renewing cheerfulness to stand before you…”

Zijn zorgen en angsten worden door God beschermd en begeleid. Uiteindelijk zorgt dat voor geestelijke vreugde en rust. Het lijden is dus niet het eindpunt, maar een proces dat hem vormt. Door deze ervaring wordt hij sterker in geloof en karakter, precies zoals James 1:4 zegt: “laat het geduld zijn volmaakt werk doen”.

De tekst wil niet alleen een troost zijn, maar ook richting geven. James 1:4 zegt dat het doel van beproeving innerlijke heelheid is. God wil niet dat je lijdt om het lijden, maar dat je door het proces heen gevormd wordt tot iemand die compleet is, niet leeg of verdeeld van binnen. Wanneer jij dus iets moeilijks doormaakt, denk dan niet wees stil en verdring het, maar blijf trouw, blijf geloven, want op dat moment vormt God iets in jou dat anders onvoltooid zou blijven. Je moet vertrouwen dat zelfs tijdens het lijden, God niet afwezig is, maar aan het werk. Want zoals de Kerk leert “het kruis dat je draagt, is de poort tot je opstanding.”

Bronnen (APA-stijl)